တော်သလင်းလကို ရာသီအားဖြင့် ကန်ရာသီဟု ခေါ်ကြသည်။ ကန်ရာသီဆိုသည်မှာ ကညာဟုဆိုလို ခြင်းဖြစ်သည်။ ကညာဟူသည်ကား နှစ်သက်ခြင်း ဟူသော အဓိပ္ပာယ်ကိုလည်း ဆောင်သောကြောင့် ပါဠိသဒ္ဒါ၌ တောသဟုဆိုလိုပြီး တောသမှ တော် သလင်းသို့ ပြောင်းလဲလာခြင်းဖြစ်သည်ဟု လှေသင်း အတွင်းဝန်က  မိန့်ဆိုခဲ့သည်။  ‘‘သလင်း” သည် ‘‘ကြည်လင်သန့်ရှင်းခြင်း”ကို ရည်ညွှန်း၍‘‘တော်”မှာ အမြင့်အားရည်ညွှန်းသောကြောင့် ‘‘ မိုးကောင်း ကင်” ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသည်။ ထို့ကြောင့် ‘‘တော်သလင်း” ဆိုသည်မှာ ‘‘မိုးကောင်းကင်ကြည်လင် သာယာသည်” ဟူသော  အနက်အဓိပ္ပာယ်ကို ဆောင်သည်။  ထို့ကြောင့် နူးညံ့သိမ်မွေ့သော  ကန်ရာသီသည် ကညာရုပ်ဖြစ်သကဲ့သို့ တိမ်ကင်းစင် သောအချိန် ဖြူစင်သော‘‘ဗျိုင်းတာရာ”နက္ခတ်ဟုပမာပြုကြခြင်းပင် ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

‘‘တော်သလင်းမြစ်တွင်း သင်ဖြူးခင်း” ဆိုသည့်အတိုင်း  တော်သလင်းလတွင်  မိုးနည်းပါး၍ မြစ်ချောင်းများသည် သင်ဖြူးဖျာခင်းထားသကဲ့သို့ ရေပြင်လှိုင်းများ ငြိမ်သက်နေပေသည်။ ထို့ကြောင့် တော်သလင်းလတွင် မြန်မာ့ရိုးရာ ဖြစ်သော ရာသီဓလေ့ပွဲတော်ဖြစ်သည့်‘‘လှေပြိုင်ပွဲ”ကို ကျင်းပကြပေသည်။ ရှေးခေတ်လှေပြိုင်ပွဲများတွင်  ဘုရင်မင်း မြတ်ကိုယ်တိုင် လာရောက်ရှုစားသကဲ့သို့ ဆုလာဘ်တော်များလည်း ချီးမြှင့်လေ့ရှိပေသည်။ တော်သလင်းလသည် မိုးနှောင်းကာလ ဖြစ်သောကြောင့် တစ်ခါတစ်ရံ မိုးများသည်းထန်စွာ ရွာသွန်းတတ်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် ‘‘တော်သလင်းမိုး၊ ကန်သင်းကျိုး” ဟူ၍ဆိုရိုးရှိခဲ့သည်။ ထမင်းဟင်းချက်ရန်ပင် ခက်ခဲ သည့် အကြောင်းကို ရှေးစာဆိုတို့က‘‘တော်သလင်း တိမ်ညို၊ စားဖိုသည်ဆင်းရဲ မိုးမစဲ”ဟု ရေးဖွဲ့ခဲ့ကြသည်။ တချို့နှစ်များတွင် ‘‘မိုးနှောင်းမကောင်း” သည့်အခါ မိုးရွာသွန်းမှုမရှိဘဲ နေပူရှိန်များတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် ‘‘တော်သလင်းနေ၊ ပုစွန်သေ”ဟု ဆိုစမှတ်ပြုကြပြန်သည်။

မြန်မာတို့၏  ဆယ့်နှစ်လရာသီစက်ဝန်း လည်ပတ်နေသည်နှင့်အမျှ လပြည့်၊ လကွယ်ရက်များသည်လည်း တစ်လှည့်စီ ဖြစ်ပေါ်နေသည်။ လရာသီတိုင်း၏ လပြည့်နေ့တိုင်းတွင် ပွဲတော်များ လည်း ပြုလုပ်ကြ၏။  လပြည့်နေ့တိုင်းသည်လည်း အခါတော်နေ့များပင်ဖြစ်ပေသည်။ တော်သလင်း လပြည့်နေ့သည် ‘‘ဂရုဓမ္မအခါတော်နေ့”ဖြစ်၏။ တစ်နည်းအားဖြင့် ဆိုသော် ဂရုဓမ္မတရားတော် ဖြစ်သော အလေးအမြတ်ထားသင့်သည့် တရားကို လိုက်နာကျင့်ကြံကြသောကြောင့် “ဂရုဓမ္မနေ့” သို့မဟုတ် ကုရုတိုင်းသူပြည်သားတို့ စောင့်ထိန်းသောတရားတော်ဖြစ်သောကြောင့် “ကုရုဓမ္မနေ့”ဟု လည်း ခေါ်ဆိုကြသည်။