ရှေးယခင်က – တိကုမ္ဘတောင်ကို ဝန်းရံထားသော အရံတောင်ထွတ် (၃၃) ခု ရှိသည့်အနက် ယခု နာဂလိုဏ်ဂူစေတီတည်ထားရာ တောင်စဉ်တောင်ဝှမ်းသည် သစ်တောအုပ်တို့ဖြင့် ဖုံးလွှမ်းထားသော တောင်စဉ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ လောက၌ ဘုရားပွင့်တော့မည်ဟူသော သတင်းကြောင့် ထိုတောင်စဉ်တောင်ဝှမ်း၌ ရသေ့ရဟန်းပြုပြီး ဘုရားရှင်နှင့်တွေ့ရန် စောင့်ဆိုင်းရင်း တရားအားထုတ်နေသော တိဿအမည်ရှိသော ရသေ့ကြီးတစ်ပါး ရှိလေသည်။

တစ်နေ့၌ တိဿရသေ့ကြီးသည် လမုတော၌ ရေသန့်စင်နေစဉ် ကြီးမားသော လမုသီးတစ်လုံးကို တွေ့မြင်၍ မိမိကျောင်းသင်္ခမ်းသို့ ခူးဆွတ်လာခဲ့သည်။ ကျောင်းသင်္ခမ်း ပေါ်သို့ရောက်ပြီး များမကြာမီ အသီးကကွဲအက်ပြီး အထဲမှ အလွန်လှပသော မိန်းကလေးတစ်ဦး ပေါ်ထွက်လာခဲ့သည်။ တိဿ ရသေ့ကြီးသည် ထိုသမီးငယ်ကို လက်ညှိုးမှ နို့ရည်ထွက်ရန် အဓိဌာန်ပြုပြီး ကျွေးမွေးပြုစုခဲ့သည်။ ထိုမိန်းကလေးသည် အလွန်လှပသူဖြစ်၍ မွန်ဘာသာဖြင့် မိလမု၊ မြန်မာဘာသာဖြင့် မယ်လမုဟူ၍ခေါ်ခဲ့သည်။ တိဿ ရသေ့ကြီးသည် ထိုမယ်လမုကို အရွယ်ရောက်သည်အထိ စောင့်ရှောက်ထားခဲ့လေသည်။