ခြောက်ထပ်ကြီးရွှေသာလျောင်းဘုရားကြီး

၂၁၆ ပေ (၆၅.၈၃ မီတာ)

၄.၂၅ ဧက

      ငါးထပ်ကြီးဘုရား(မဟာသကျအတုလာမာရ်အောင်ဘုရားကြီး)၏ ဘုရားဒါယကာ ဦးဘိုးအောင်၊ ဒေါ်စိန်ရင်တို့ ထံမှ စပါးပွဲစာကြီး ဆာဘိုးသာ၊ ဒေါ်ပုတို့မှ ငါးထပ်ကြီးဘုရား၏ အရှေ့မြောက်ဘက်တွင် ဘုရားတစ်ဆူတည်ထား ကိုးကွယ်ရန် ရည်ရွယ်လျက် မြေ(၄.၂၅)ဧကခန့်ကို ခေတ်ကာလတန်ဘိုး(၁၄၂၀၀)ကျပ်ဖြင့် ဝယ်ယူခဲ့ပါသည်။

      ဝယ်ယူပြီးနောက် ၁၉၀၇ခု၊ ဖေဖော်ဝါရီလ(၁၇)ရက်၊ တနင်္ဂနွေနေ့တွင် ငါးထပ်ကြီးဘုရားကျောင်းတိုက်၌ အောက်မြန်မာပြည် ဟံသာဝတီလေးရပ်၏ ဂိုဏ်းချုပ်ဖြစ်သော အဂ္ဂမဟာပဏ္ဍိတ ဘဒ္ဒန္တအာသဘ အမှူးပြုသည့် သံဃာတော်တစ်ရာကျော်နှင့် ဂုဏ်သရေရှိမြို့မိမြို့ဖ အပေါင်းတို့အား ပင့်ဖိတ်ဆွမ်းကပ်လှူဒါန်းကျွေးမွေးပြီး ငါးထပ်ကြီးဘုရား၏ အရှေ့မြောက်ဘက်ဝယ်ယူဝန်ထားသည့် (၄.၂၅)ဧကရှိ ကုန်းတန်းပေါ်တွင် ဉာဏ်တော် အတောင်(၁၂၀)၊ ပေ(၁၈၀)ရှိ ရွှေသာလျောင်းရုပ်ပွားတော်ကြီး တစ်ဆူတည်ထားကိုးကွယ်မည့် အကြောင်း လျှောက်ထားပန်ကြားခဲ့သည်။

  ကြွရောက်တော်မူလာသည့် ဆရာတော်၊ သံဃာတော်များနှင့်တကွ မြို့မိမြို့ဖအပေါင်းတို့က သောင်းသောင်းဖြဖြ အနုမောဒနာပြုလျက် မိမိတို့သဒ္ဓါ ဆန္ဒအလျောက် ပံ့ပိုးကူညီကြမည်ဖြစ်ကြောင်း ဝန်ခံကြလေသည်။ ဆက်လက် ၍ တည်ထားကိုးကွယ်မည့် ရွှေသာလျောင်းရုပ်ပွားတော်မြတ်ကြီးအား အများပြည်သူအပေါင်းမှလည်း ပါဝင် လှူဒါန်းကုသိုလ်ယူနိုင်ကြစေရန် မြန်မာသံတော်ဆင့်သတင်းစာတွင် ကြော်ငြာစာထည့်သွင်း၍ နှိုးဆော်ခဲ့လေ သည်။

    ဘုရားတည်ရန် ပန်းရံဆရာကြီး ဦးကြီးညို၊ ဦးဘိုခင်တို့မှ နမူနာပုံစံအဖြစ် တောင်ဘက်မှအစပြု၍ မြောက်ဖက်သို့ ဦးခေါင်းတော်လက်ထောက်ဘုရားလေးဆူနှင့်ခေါင်းအုံးတော် တံတောင်ထောက်ဘုရားတစ်ဆူ ပေါင်းဘုရားငါးဆူ နမူနာတည်ထားပြသလေသည်။ ပန်းရံဆရာကြီး(၂)ဦးမှာ ဆာဘိုးသာ၏ဇာတိချက်မြှုပ်ဘားကူးရွာမှဖြစ်ပြီး ပဲခူးမြို့ကျိုက္ကလွန်ဘုရားကြီးရုပ်ပွားတော် (၄)ဆူတည်ခဲ့ဘူးသည့် ဆရာကြီးများဖြစ်သည်ဟုသိရသည်။ ဘုရားကြီး အား ၁၂၆၉ (၁၉၀၇)ခုနှစ်တွင် စတင်တည်ခဲ့သည်။ တည်နေစဉ်အတွင်း လုပ်ငန်းအဆင်မပြေမှုများကြောင့် ဘုရား ကြီးမပြီးစီးမီ အလုပ်မှထွက်ခွာသွားခဲ့ကြ၍ တာဝန်ခံကိုယ်စားလှယ်မှ အခြားပန်းရံဆရာတစ်ဦးအား ထပ်မံခေါ်ယူ ၍ ဆက်လက်တည်ခဲ့ရသည်။ ထပ်မံငှါးရမ်းသည့် ပန်းရံဆရာ၏ရုပ်ပွားဖမ်းသည့် ပညာမကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် အချိုးအစားကျနအောင် တည်နိုင်ခဲ့ခြင်းမရှိကြောင်းသိရပါသည်။ ဘုရားကြီးအား(၅)နှစ်ခန့်ကြာအောင် တည်ထား ခဲ့ရပါသည်။ ခြောက်ထပ်၊ ခြောက်ဆင့်မြင့်သည့် ကုန်းမြေပေါ်တွင် တည်ထားသဖြင့် ခြောက်ထပ်ကြီးဘုရားဟု တွင်သည်ဟု မှတ်သားရပါသည်။

      မြတ်စွာဘုရား၏ ခြေဖဝါးနှစ်ပြင်၌ (၁၀၈) ကွက်စီသော စက်လက္ခဏာတို့သည် ထင်ကုန်၏။ ထို ၁၀၈ ကွက်သော စက်လက္ခဏာတို့သည် လောကသုံးပါးကို သရုပ်ဖော်၍ တည်ကုန်၏။ ၎င်း (၁၀၈) ကွက်တို့တွင် ဩကာသလောကကို သရုပ်ဖော်၍ အကွက်ပေါင်း (၅၉) ကွက်၊ သတ္တလောကကို သရုပ်ဖော်၍ (၂၁) ကွက်နှင့် သင်္ခါရလောကကို သရုပ်ဖော်၍ (၂၈) ကွက်ရှိကုန်၏။ သဘောက လောကသုံးပါးသည် မြတ်စွာဘုရား၏ ခြေတော်အောက်၌ရှိသည်။ မြတ်စွာဘုရားသည် လောကသုံးပါးထက် မြင့်မြတ်သည်ဟု ဆိုလိုသည်။ လက္ခဏာတို့သည် ဖွားတော်မူကာစကပင် ရှိလေသည်။ (၁၀၈) ယောက်ကုန်သော ပုဏ္ဏားတို့အနက်ရှစ်ဦးတို့သည် ဘုရားလောင်းသူငယ်၏ မြတ်သောလက္ခဏာတော်၏ ပြည့်စုံခြင်းကို ကြည့်၍ ပထမပုဏ္ဏားခုနှစ်ဦးမှစ၍ ဘုရားသော်လည်းကောင်း၊ စကြာမင်းသော်လည်းကောင်း ဖြစ်မည်ဟု ဆိုကြကုန်၏။ ကောဏ္ဍညနွယ်ဖွားသုဒတ္ထပုဏ္ဏားငယ်တစ်ဉးတည်းမှ “ဘုရားစင်စစ် ဖြစ်လတ္တံ့” ဟုတစ်ခွန်းတည်း ဟောဆိုလေသည်။ အကြောင်းမှာ ဘုရားလောင်း၏ ခြေတော်ပြင်လက္ခဏာအစဉ်ဝယ် စကြာမင်းပုံပါလေသည်။ စကြာမင်းထက်မြတ်သည်ကား လောကသုံးပါးတွင် ဘုရားသာလျှင်ဖြစ်ပေ သတည်း။

       ထို့ကြောင့် ဤလက္ခဏာတော် (၁၀၈) ပါးကို ဖူးမြင်ရာတွင် မြတ်စွာဘုရား၏ တိလောကဂ္ဂ-လောကသုံးပါးထက် မြင့်မြတ်သောဂုဏ်၊ တိလောကန္နဂူ-လောကသုံးပါးမှ လွတ်မြောက်တော်မူသောဂုဏ်နှင့် လောကဝိဒူ-လောကသုံးပါးကို အကြွင်းမရှိသိမြင်တော်မူသော ဂုဏ်တော်တို့ကို နှလုံးသွင်း၍ ဖူးမြင်ကြကုန်ရာသတည်း။

      ရွှေခြေနင်းကဲ့သို့ ညီညာသောဖဝါးတော်၏ အလယ်၌ အကန့်တစ်ထောင် ပုံးတောင်းချက်မအကွပ် နှင့်တကွဖြစ်သော စကြာရတနာသည် တည်ရှိနေသည်။ တစ်ရာ့ရှစ်ပါးသော စက်လက္ခဏာတော်များသည် လက်ယာရစ်ခရုသင်းကဲ့သို့ စကြာရတနာကို လက်ယာရစ် လှည့်လည်၍ တည်ရှိနေကြပေသည်။ ၎င်းတို့ကို အောက်တွင်ဖော်ပြထားရှိပါသည်။